ಒಬ್ಬರ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ ಹಕ್ಕುಗಳು ಐತಿಹಾಸಿಕ
ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ನೇಯ್ಗೆಯ
ಆಧಾರವಾಗಿದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಮಾಜದ ಕೃಷಿಯೇತರ ವಿಭಾಗದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಇದು
ನಿಜ. ಇದು ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯದ ಸ್ವಭಾವದ ಕಾರಣದಿಂದ ಪೀಳಿಗೆಯಿಂದ ಒಂದು
ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವರ್ಗದ ಜನರ ಸರಿಯಾದ
ಚಟುವಟಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ವೃತ್ತಿಗಳು ನಂತರ ಜಾತಿಗಳು/ಉಪಜಾತಿಗಳು ಎಂದು
ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟವು. ಈ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯ
ಆಡುಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಬಲುತೆದಾರಿ ಮತ್ತು ಅಳುತೆದಾರಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ವಿವಿಧ
ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ, ಈ ಕೃಷಿಯೇತರ ವೃತ್ತಿಪರ
ಆಧಾರಿತ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಬಲುತೇದಾರ್ ಅಥವಾ ಕರು ಮತ್ತು ಅಲುತೇದಾರ್
ಅಥವಾ ನಾರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಕರು-ನಾರು ಎಂದು
ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ತೇಲಿ, ತಾಂಬೋಲಿ, ಸಾಲಿ, ಸಂಗರ್, ಶಿಂಪಿ, ಮಾಲಿ,
ಗೋಂಧಳಿ, ದವ್ರ್ಯ, ಭಾತ್, ಠಕರ್, ಗೋಸಾವಿ, ಕೋಲಿ, ವಜಂತ್ರಿ, ಘಡಶಿ,
ಕಲಾವಂತ, ತರಲ್, ಕೊರವ್ ಮತ್ತು ಭೋಯಿ ಸಮಕಾಲೀನ ದಾಖಲೆಗಳು ಮತ್ತು
ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿರುವ ಹದಿನೆಂಟು ಅಳುತೆದಾರರು. ಹೆಸರುಗಳು
ಸೂಚಿಸುವಂತೆ, ಅಲುತೇದಾರ್ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳಾಗಿದ್ದವು ಮತ್ತು
ಕೊಯ್ಲು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಲುಟೆದಾರ್‌ಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಭಾಗದಲ್ಲಿ
ಪಾವತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬಲುತೇದಾರರು ಮತ್ತು
ಅಲುತೇದಾರರು ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದನ್ನು ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರರ
ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಕೃಷಿ ಕಾರ್ಯಗಳ ಹೊರತಾಗಿ,
ಹಳ್ಳಿಯ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಲುತೇದಾರರು ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನಿಂದ ಕೆಲಸ

ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಮದುವೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು
ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಬ್ಬಗಳ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಸಂಭಾವನೆಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ
ನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. ಹಳ್ಳಿಯ ಜೀವನದ ಗಾಡಿ-ಚಕ್ರಗಳು, ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ರೈತರು
ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬಲುತೇದಾರರು ಮತ್ತು ಅಲುತೇದಾರರನ್ನು
ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು, ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸುಗಮ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆಗೆ
ಕಾರಣವಾಯಿತು.
ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕೀಕರಣ ಮತ್ತು ನಗರೀಕರಣದಿಂದಾಗಿ ಅಂತರ್
ಅವಲಂಬನೆ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿ, ಈ ಹಳೆಯ ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು
ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕುಸಿಯಿತು.

ಜಿಲ್ಲೆಗಳು/ಪ್ರದೇಶ

ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ಭಾರತ

Cultural Significance

ಒಂದು ಕಡೆ ರೈತರು ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಬಲುತೇದಾರರು ಮತ್ತು
ಅಲುತೇದಾರರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಹಳ್ಳಿಯ ಜೀವನದ ಗಾಡಿ-ಚಕ್ರಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ
ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸುಗಮ
ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.