Himroo

Districts / Region

ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯದ ಔರಂಗಾಬಾದ್ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಲಾದ ಹಿಮ್ರೂ ಶಾಲುಗಳು ತಮ್ಮ ವಿಶಿಷ್ಟ ವಿನ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಗುಣಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ.

Unique Features

ಹಿಮ್ರೂ ಎಂಬ ಪದವು ಪರ್ಷಿಯನ್ ಪದ ಹಮ್-ರೂ ನಿಂದ ಬಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಇದರ
ಅರ್ಥ ನಕಲು ಅಥವಾ ಅನುಕರಣೆ. ಇದು ತನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದಾದ
ಇತರ ಹೆಣಿಗೆ ಶೈಲಿಗಳಿಂದ ಕೆಲವು ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ನಕಲಿಸಿದೆ. ಹಿಮ್ರೂ ಎಂಬುದು
ಕುಮ್-ಖ್ವಾಬ್‌ನ ಪ್ರತಿರೂಪವಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಬೆಳ್ಳಿಯ
ಎಳೆಗಳಿಂದ ನೇಯ್ದ ಮತ್ತು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ರಾಜಮನೆತನದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ
ತಯಾರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಝರಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ, ಚಿನ್ನ ಅಥವಾ ಬೆಳ್ಳಿಯ ದಾರವನ್ನು
ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಮ್ರೂ ಕೂಡ ಅದನ್ನೇ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೀಳು
ಗುಣಮಟ್ಟದ. ಶೈಲಿಯು ಹೆಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ದಾರದ ಜೊತೆಗೆ ಹತ್ತಿ ಅಥವಾ
ಉಣ್ಣೆಯ ದಾರವನ್ನು ಸಹ ಬಳಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಆಕರ್ಷಕ ಬಣ್ಣಗಳ ಹೂವಿನ ವಿನ್ಯಾಸಗಳು, ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ
ಬೆಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಉಣ್ಣೆಯ ಸಾಮಾನುಗಳ ಮೃದುತ್ವವು ಈ ಶಾಲುಗಳ ಪ್ರಮುಖ
ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿವೆ. ಮುಹಮ್ಮದ್-ಬಿನ್-ತುಘಲಕ್ ತನ್ನ ರಾಜಧಾನಿಯನ್ನು
ದೆಹಲಿಯಿಂದ ದೇವಗಿರಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುವಾಗ, ಬನಾರಸ್ ಮತ್ತು
ಅಹಮದಾಬಾದ್‌ನಿಂದ ನುರಿತ ನೇಕಾರರನ್ನು ಕರೆತಂದರು, ಅವರು ಜರಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ
ಪರಿಣತರಾಗಿದ್ದರು. ಹಿಮ್ರೂ ಕೃತಿಯ ಪ್ರಸ್ತುತ ರೂಪವು ಈ ನೇಕಾರರ
ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ.
ಡಾರ್ಕ್ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ ಹೂವಿನ ಮಾದರಿಗಳು ಹಿಮ್ರೂ ವಿನ್ಯಾಸಗಳ
ಉನ್ನತ ಅಂಶಗಳಾಗಿವೆ. ನಮೂನೆಗಳು, ರೇಖೆಗಳು, ಬಣ್ಣಗಳು ಮತ್ತು ಒಟ್ಟಾರೆ
ವಿನ್ಯಾಸಗಳು ನೇಯ್ಗೆಯ ಈ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕಲೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೇಯ್ದ,
ಒಂದು ಚದರ ಮೀಟರ್ ಬಟ್ಟೆಯು ಸುಮಾರು 100-150 ಗ್ರಾಂ ತೂಗುತ್ತದೆ.
ನೇಯ್ದ ಮಾದರಿಯ ಒಂದು ಚದರ ಇಂಚು ಸುಮಾರು 280 ಥ್ರೆಡ್ ಎಣಿಕೆಯನ್ನು
ಹೊಂದಿದೆ. ಅಜಂತಾ, ಎಲ್ಲೋರಾ ಗುಹೆಗಳ ವಿವಿಧ ವಿನ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸದ
ಮಾದರಿಯ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಿ ನಾವು ಗಮನಿಸಬಹುದು, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಅವು ಇನ್ನೂ
ವಿಭಿನ್ನ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಹತ್ತಿ ಮತ್ತು ರೇಷ್ಮೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ
ನೇಯ್ಗೆ ಫಿಗರ್ ಫ್ಯಾಬ್ರಿಕ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಹಿಮ್ರೂವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಸ್ಟೋಲ್‌ಗಳು,
ಶಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುವ ವಸ್ತುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಳಸಲು ಇದು
ಆರಾಮದಾಯಕವಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿನ್ಯಾಸಗಳು ಅಂಡಾಕಾರಗಳು,
ವಜ್ರಗಳು, ವೃತ್ತಗಳು, ಅಷ್ಟಭುಜಗಳು, ಜ್ಯಾಮಿತೀಯ ಆಕಾರಗಳ ಷಡ್ಭುಜಗಳು.
ಬಾದಾಮಿ, ಅನಾನಸ್, ದಾಳಿಂಬೆಯಂತಹ ಹಣ್ಣುಗಳ ವಿನ್ಯಾಸಗಳು ಮತ್ತು ಮಲ್ಲಿಗೆ,
ಗುಲಾಬಿ, ಕಮಲದಂತಹ ಹೂವುಗಳ ವಿನ್ಯಾಸಗಳು, ಪಕ್ಷಿಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು
ಹೂಬಿಡುವ ಬಳ್ಳಿಗಳ ವಿನ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಸಹ ನಾವು ಗಮನಿಸಬಹುದು.
ಇಂದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಿಮ್ರೂ ಶಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಸೀರೆಗಳನ್ನು ಪವರ್ ಲೂಮ್‌ಗಳಿಂದ
ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ಉತ್ಪಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ
ಮಗ್ಗಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ , ಆದರೆ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಕೈಯಿಂದ ಮಾಡಿದ
ವಸ್ತುಗಳ ಅನುಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಳೆಯ ತಳಿಯ
ನೇಕಾರರು ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯು ಉತ್ತಮ ಸಂಬಳದ
ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗೆ ದೂರ ಸರಿದಿದ್ದರಿಂದ, ಈ ಕಲೆಗೆ ದಿನಗಳು ಮಸುಕಾಗಿವೆ. 1950 ರ
ದಶಕದಲ್ಲಿ ಔರಂಗಾಬಾದ್‌ನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 5000 ನೇಕಾರರು ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿದ್ದರೆ
2018 ರ ವೇಳೆಗೆ ಕೇವಲ ಇಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಸುಂದರ ಕಲಾ ಪ್ರಕಾರದ ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಅಧಿಕೃತ ಡೆಸ್ಕ್‌ಗಳು ಮತ್ತು
ಎನ್‌ಜಿಒಗಳಿಂದ ಮಹತ್ತರವಾದ ಪ್ರಯತ್ನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.